Problem konfrontacji artysty z obcą kulturą stanowi jedno z kluczowych zdarzeń egzystencjalnych oraz wyzwań estetycznych Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, który z powodów politycznych zdecydował się opuścić Polskę. Celem niniejszej książki jest opisanie fenomenu inkulturacji pisarza z perspektywy historycznoliterackiej. Egzemplifikacją tego ogólnego problemu, ujętego od strony teoretycznej, będzie włoski etap biografii i twórczości Herlinga. W książce autorka kreśli obraz literatury włoskiej obecnej nie tylko w polskojęzycznych publikacjach Grudzińskiego (ta perspektywa narzuca bowiem polonocentryczny punkt widzenia), ale również (a nawet: przede wszystkim) we włoskojęzycznych szkicach oraz artykułach Herlinga, jedynie sporadycznie przywoływanych dotąd w polskich opracowaniach – w polskim literaturoznawstwie pisarz istnieje właściwie wyłącznie jako twórca tekstów pisanych po polsku. Nie należy jednak zapominać, że część jego publicystycznego i recenzenckiego dorobku to prace pisane po włosku i że w pewnym momencie kontekst kultury włoskiej okazał się w jego twórczości dominujący.