Jean-François Lyotard porównał Zagładę do trzęsienia ziemi o tak wielkiej sile, że zniszczeniu uległy nawet wszelkie sejsmografy, które mogłyby posłużyć do oszacowania skali zniszczeń. Porównanie to zyskało sławę i było często przywoływane w kontekście dyskusji na temat możliwości reprezentacji Zagłady, które zdominowały studia na jej temat na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat. W ciągu ostatnich dekad powstały liczne prace odsłaniające polityczny, społeczny i kulturowy wymiar Zagłady. Aspekt środowiskowy tego wydarzenia nie został jednak dotychczas dostatecznie zbadany. W książce autor postuluje otwarcie się studiów nad Zagładą na historię środowiskową oraz ich włączenie w trwające aktualnie debaty na temat zmian klimatu, zrównoważonego rozwoju, wymierania gatunków, klęsk ekologicznych czy migracji klimatycznych. (fragment "Wprowadzenia")