Godne podkreślenia i wyróżnienia jest to, że wśród istniejących już badań tego tematu Paweł Dobrosielski obiera drogę odrębną i proponuje swoją własną autorską problematyzację. (...) Jego podstawowym zamierzeniem jest nie tyle odtworzenie tego, co zostało powiedziane w publicznych debatach wokół Grossa, ile raczej rozpoznanie warunków możliwości mówienia oraz leżących u podstaw dyskursu reguł jego wytwarzania. (...) Wartość poznawcza pracy Pawła Dobrosielskiego, a także jej wymiar heurystyczny oraz jej moc perswazyjna nie polegają tylko na zgromadzeniu i uporządkowaniu rozległej bazy źródłowej, lecz przede wszystkim na trafnym, przekonującym i nowatorskim jej sproblematyzowaniu. (...) Paweł Dobrosielski dokonał pionierskiego pod względem zakresu źródłowego i przyjętej metodologii, w pełni autorskiego opracowania problematyki recepcji pism Jana Tomasza Grossa. (...) Powstała książka, której znaczenie nie wyczerpuje się tylko na opisie pewnych praktyk dyskursywnych, lecz odsłania mechanizmy wytwarzania imaginarium społecznego Polaków i profilowania narodowej tożsamości, dla której doświadczenie Zagłady okazuje się dziedzictwem często niechcianym, odrzucanym, na różne sposoby oswajanym, ale przecież — niezbędnym. (Prof. Jacek Leociak)