Aanklacht tegen een leven in armoede.Aan het begin van de twintigste eeuw veranderde schrijver Frans Coenen het geweer van schouder. Niet langer zou hij schrijven over tobberige eenlingen. Hij werd actief in de politiek en dat weerspiegelde zich in zijn proza. ‘Zondagsrust’ beschrijft één dag uit het leven van een arbeidersgezin rond de eeuwwisseling. Verveling en jenever, het bezoek van de schoonmoeder en de daaropvolgende ruzies, de overpeinzingen van vader, moeder en dochtertje – het is allemaal hartverscheurend en tegelijk een maatschappelijke aanklacht. Voor de fans van Nescio, maar dan explicieter en met minder humor. Frans Coenen (1866-1936) promoveerde in de rechtsgeleerdheid, werkte als journalist en vond ten slotte zijn draai als gewaardeerd schrijver van romans. Coenen had aanleg voor depressie, wat zich in zijn werk vertaalt in een sterke melancholie. In de eerste tien jaar van zijn carrière publiceerde hij hoofdzakelijk naturalistische romans (‘Zondagsrust’ en ‘Verveling’ behoren tot de beste), maar vanaf 1905 verlegde hij de focus naar politiek activisme. Pas kort voor zijn dood keerde hij terug naar fictie, met ‘Onpersoonlijke herinneringen’.