Dit proefschrift gaat over gebiedsgericht voorraadbeleid van woningcorporaties. In dit proefschrift is te lezen hoe woningcorporaties komen tot samenhangende voornemens ten aanzien van de woningvoorraad in wijken en buurten en welke planningsbenaderingen ze hierbij gebruiken.

Woningcorporaties hebben zich sinds hun verzelfstandiging in de jaren negentig van de vorige eeuw ontwikkeld tot maatschappelijke ondernemingen die zich inzetten op een breed werkterrein. Deze verandering zorgt voor een toegenomen complexiteit van de besluitvorming over de woningvoorraad van de corporaties. Het voorraadbeleid van woningcorporaties is veranderd van een beleid dat vooral gericht is op de fysieke pijler (woningen), op de primaire doelgroep en op de eigen portefeuille, naar een gebiedsgericht (voorraad)beleid dat zich kenmerkt door de samenwerking met andere partijen, de verbreding naar sociale en economische activiteiten en een (beleids)onderscheid tussen verschillende gebieden. De traditionele modellen voor strategisch voorraadbeleid zijn vaak niet aangepast aan deze ontwikkeling. Deze modellen houden onvoldoende rekening met gebiedskenmerken, waardoor de voorgestelde maatregelen niet vanzelfsprekend aansluiten op de gebiedsspecifieke problemen. Daarnaast is het beleid lastig uit te voeren, omdat de topdown-benadering van de modellen de werkelijkheid veronachtzaamt waarin meerdere, wederzijds afhankelijke actoren nodig zijn om beleid ten aanzien van de woningvoorraad te laten slagen.

In dit proefschrift is daarom onderzocht welke planningsbenaderingen woningcorporaties hanteren bij het formuleren van gebiedsgericht voorraadbeleid in Vogelaarwijken.